recent, new;
presently, immediately;
soon, forthwith, directly, suddenly;
առժամայս, at present, now;
for the present.
Անդէն ի նմին ժամու. նոյնժամայն. նոյնհետայն. վաղվաղակի.
Ἐνθέως, παράντίϰα
statim, confestim
հեման շիմտի, հէման օլտեմ, ֆիլհալ
Հատուսցես առժամայն։ (Յոբ. Դ. 15)
Դարձցին առժամայն ամաչեցեալ։ (Սղ. կթ. 4)
Իբրեւ զպարիսպ կործանեալ առժամայն։ (Ես. լ. 13)
Եւ առժամայն չորացաւ թզենին։ Այլ ոչ առժամայն տարած։ (Մտթ. ԻԱ։ Ղկ. ԻԱ. 9)
Առժամայն վաղվաղակի ամենայն իրացն եղելոց խելամուտ լինէր։ (Կորիւն.)
Եւ հրամայեալն գոյանայր առժամայն։ (Խոր. հռիփս.)
Փութանակի եւ առժամայն կամէին յառնել։ (Փարպ.)
Առժամն. նորոգ. եւ Առժամանակ մի. եւ Ի դէպ ժամու.
Չէր ինչ հեռի ժամանակաւ ծնեալ, այլ առժամայն։ (Իգն.)
Ոչ առժամայն, այլ կալով անդ միշտ։ (Ոսկ. յհ. Բ. 32)
Նայեա՛ց յաղքատս, որք եւ հաց անգամ ոչ ունին առժամայն։ (Վրք. հց. ԺԱ)
Առ ժամն այն. առ ժամս. ի պահու անդ. յայնմ ժամանակին. ան ատենը.
Թէպէտեւ առժամայն ի հաղբիցն զերծաւ, սակայն եւ զնետս տարեալ՝ մեռանի։ (Մանդ. Բ)
Ոչ կարացեալ յայտնել առժամայն զչարութիւնն։ Զամպրոպ չարութեանն առժամայն յարտաքս տրոհեալ, զապագայսն ապա այցելութիւնն աստուծոյ հոգասցէ։ (Յհ. կթ.)
Առժամայն պատրուակեմ, եւ յետ այսր ի ճգնութիւն փոփոխիմ։ (Կլիմաք.)
Թէպէտեւ առժամայն տրտմեցուցանէ, սակայն յետոյ ուրախ առնէ։ (Սարգ. Ա. յհ. Զ)
Նոքա առժամայն ոչ մեծ ինչ կարծէին լինել զանհնազանդութիւնն։ Առժամայն վասն բանին աստուծոյ ոչինչ խօսէր։ Իսկ նա առժամայն ըստ կարծեաց նոցա անկատարելագոյն խօսէր։ (Ոսկ. յհ. Ա. 29)
Առժամագիւտ. արդի. նոր. նորագիւտ.
πρόσφατος
recens, novus
թազէ, եէնի, եէնի չըգմա
Նորք եւ առժամայն։ Միւ եւս եղիցին քեզ աստուածք առժամայնք։ Ոչ է ամենայն առժամայն ընդ արեգակամբ։ (Օր. ԼԲ. 17։ Սղ. ձ. 10։ Ժղ. Ա. 10)
Զայսօրդ՝ որ ասէ, ոչ եթէ առժամայն ինչ է, այլ մշտնջենաւոր։ (Կոչ. ԺԱ)
Ոչ միայն յառաջագոյն գուշակելոցն, այլեւ առժամայն նշանակաւ մոգուցն եկելոց թագաւոր ճանաչիւր։ (Ագաթ.)
Առժամեան. իբր վայրկենական, ներկայական. առժամանակեայ. անցաւոր. ժամանակաւոր. հարեւանցի. որ ինչ առ ետեզ.
ὁ, ἡ, τὸ παράντιϰα
momentaneus
Առժամայն յաճախութիւն թեթեւ նեղութեանս։ (Բ. կոր. Դ. 17)
Մշտնջենաւոր, եւ ոչ առժամայն զենումն։ (Անյազթ. բարձր.)
Չհայելով ի փառս առժամայնս։ (Փարպ.)
Այնքան առժամայնք կամ հարեւանցիկք։ (Նար. ՀԴ)
Անհաստատ գոլով եւ առժամայն պատահումն։ (Շ. ընդհանր.)
Զառժամայն զջերմութիւնս նոցա գիտէր ստուգապէս։ Հրէայքն ազատեցան ի մահուանէ, այլ յառժամայն մահուանէն։ (Ոսկ. յհ. Ա. 23. 26)
ներկայ. այժմու.
παρῶν
praesens
(Հաւատքն) զառյապայսն առժամայն ցուցանէ։ (Մամբր.)
Յորժամ վասն մարդոյ ուրուք ասասցէ, զառժամայն ժամանակն նեղութիւնս հայեցան, եւ ի հանդերձեալ հանգստենէն վրիպեցին։ (Եղիշ. խաչել.)